Ayna’ya Bakmak

Psikolog Bilun Altunlu Armağan  

Sizin  yaşamınız oluşan olaylar ve hayatınızda  olan  kişiler sizin  aynadaki bir parçanızı  temsil ederler. Özellikle, gördüğünüzde  sizi  rahatsız eden size kendiniz hakkında en fazla şeyi öğretecek olanlardır.

Çevreniz   bu  bakış  açısı  altında  algılamaya  başlarsanız ( evet  bu bakış açısını kabul etmek işin en zor kısmıdır)  ve bunu kalbinizde hissettiğinizde sanki orada bir kapı aralanır. Bu  noktada  alnınızın  ortasında  özellikle  pineal  bezi’nin  orada enerji yoğunluğu oluşur ve zihninize ışığın dolduğunu hissedersiniz. İşte   o  an  aydınlanma  anıdır. Bunu   deneyimleyebilmek    farkındalığını  ve  yeni  sizi  yaratmanız  için bir  adımdır.

Örneğin çevrenizde sizi   rahatsız  eden  özellikleri  olan  kişilere  bakın, özellikle    her gördüğünüzde   sizde  olumsuz  duygular oluşmasına  sebep oluyorlarsa ;  kendinize  sormalısınız  ‘’Ondaki bu durum  benim  kendim  ile  ilgili   hangi   olumsuz  inancımı   ortaya çıkartıyor? ‘’Bize olumsuz  duygular  yaşatan  her  bir  kişi  veya   durum ,   bizim   o  noktada  bilinçaltı paradigmalarımıza  yerleşmiş   olan   kendimize  ait   kimsenin   bilmediği ve    fark etmediği  olumsuz inançlarımızı  tetikler.

Bu inançlar çocukluk yaşantımızda başımıza  gelenlerle sürekli    karşılaştığımız   anne- baba  tutumları  ile oluşup, pekiştirilen    kendimiz  ile  ilgili  mantıksız   düşüncelerimizdir.  Bunların  paradigma’ya  dönüşmesine, sürekli tekrarlanan benzer  olay ve tutumlarla  büyümek veya  yoğun  duyguların  bir  anda  hissedildiği   travma  yaşamak, sebep   olur. Artık  zihnimize  yerleşen   bu  olumsuz  düşünceler  bizim    yaşamı  ve   çevremizi  nasıl  gördüğümüzü  yani   AYNA’ya   nasıl  bakıp da  anlamlandırdığımızı ,  değerlendirdiğimizi  belirler. Bunlar genelde ;

·         Ben  yeterince  iyi  değilim.

·         Kendime   güvenemem.

·         Ben layık  değilim.

·         Ben  başaramam.

·         Ben   beceriksizim.

·         Ben hak  etmiyorum.

·         Ben  sevilmem.

·         Ben tembelim.

·         Ben  ezilirim.

·         Ben  kontrol  etmeliyim.

·         Ben  suçluyum. 

Ve  buna  benzer  daha  niceleri  biz insanların  bebeklik , hatta çocukluk yaşantılarında oluşan,  koşullarla  baş ederken geliştirip  bilinçaltına  bastırdıklarımızdır. Hatta  bazıları ,  ruhsal  karmalarımızda yer almış, doğmadan, implisit  hafızamızda  bizimle  getirdiklerimiz  olabilirler. Ruhsal karmalarımız bizim  geçmiş  yaşam  deneyimlerimizden  bize  kalan  olumsuz  düşünce  ve  son   dakkikalarımızda  yaşadığımız  duygularımızdır.

Tüm  bu  olumsuz  inançlarımızın çevremizde  gördüklerimizle tetiklenmesi de,  bizim bunları  fark edip  üzerinde çalışmamız  içindir.  

Yaşamdan  bir  örnek  verecek  olursak diyelim ki  çevreniz de kontrolsüzce sigara  içen  birisinden aşırı  rahatsızlık duyuyorsunuz.

Önce sizi ne rahatsız ediyor?

Sigara kokusu ve dumanı mı?

Yoksa onun kontrolsüz  veya iradesiz davranışı mı? 

Bu durum belki de  sizin   o’na yargılayarak bakmanıza  sebep  oluyor. Peki   kendiniz  ile  ilgili olumsuz  ne  düşündürüyor ? ‘

’Ben  kontrolü bırakamam ‘’ VEYA  ‘’O’na bir  şey  olursa ben  tek  başıma  yapamam’’YA DA’’ Benim  dediğim  olmalı, ben  sürekli onaylanmalıyım. ‘’Olabilir mi ?

Bu fark ettiğiniz olumsuz   inançlarınızın nasıl  başladığını  sorun kendinize.  Belki anneniz sizden  her şeyi  kontrol altında tutmanızı istedi ve siz O’nun   tarafından sevilmek adına  hayatı sürekli kontrol   etmeyi  öğrendiniz veya geçmişte ancak  kontrolsüzce  yaptığınız bir  hata yüzünden anneniz sizi cezalandırdı.

Bundan  dolayı sizde kontrolü olmayan kişilere karşı  kızgınlık yaşayabilirsiniz. Ayrıca kimsenin  bilmediği  ve görmediği anda sizde hayatınızın bir alanında kontrolsüzce davranıyor olabilirsiniz. Belki de fazlaca yemek  yiyorsunuz ya da alışveriş yapıyorsunuz ? Gördüğünüz  gibi mesele yanımızdakiler ve onların  yaptıkları  değildir ,  mesele  daima  bizimle  ilgilidir.

Devam etmek üzere…